بررسی فراوانی و علل خوددرمانی در زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر اهواز سال 92

زمینه: امروزه با پیشرفت‌های قابل توجهی که در زمینه‎های علمی به وجود آمده شاهد دسترسی هر چه بیشتر افراد به داروهای مختلف و مصرف خودسرانه آن هستیم که برای سیستم بهداشت و درمان مشکلاتی را به همراه داشته است بنابراین این تحقیق با هدف تعیین فراوانی و علل آن در زنان شهراهواز انجام شده است. مواد و روش‌ها: در یک مطالعه مقطعی 364 زن مراجعه کننده به 7 مراکز بهداشتی درمانی شهر اهواز بر اساس شماره پرونده خانوار و با تخصیص متناسب به هر مرکز به صورت تصادفی انتخاب و پرسشنامه نیمه سازماندهی شده از طریق مصاحبه تکمیل شد. جهت آنالیز داده از تست‌های آماری کای دو و مدل رگرسیون لجستیک استفاده شد. (05/0>P) معنادار در نظر گرفته شد یافته‌ها: خود درمانی در 1/70 درصد زنان وجود داشت. بیشترین فراوانی خود درمانی به گروه سنی بیشتر از 30 سال تعلق داشت. شایع‌ترین موارد خود درمانی، اختلالات ادراری – تناسلی (7/58 درصد) بود. بین تحصیلات (003/0=P) و تعداد زایمان (003/0=P) با مصرف خودسرانه دارو ارتباط معنی­داری وجود داشت. شایع‌ترین علل مصرف داروهای­ صناعی سابقه ابتلای قبلی (6/48 درصد) و گران بودن هزینه‌های پزشکی (6/50 درصد)، در مورد داروهای گیاهی، گران بودن هزینه‌های پزشکی (1/41درصد) و برای گیاهان دارویی مؤثر بودن این محصولات (1/38 درصد) بوده است. نتیجه‌گیری: بالا بودن میزان خود درمانی در جامعه مورد بررسی، ضرورت بکارگیری آموزش در زمینه مصرف صحیح دارو را از طریق رسانه‌های جمعی ایجاب می‌کند.